Rouw

 

Grijze dagen rijgen zich momenteel aan elkaar. Somber donker grijs, precies zoals wij ons van binnen voelen. Als regenbuien komen ook af en toe onze tranen neer.

Rouw in de familie is onvermijdelijk en van tijd tot tijd zal iedereen erdoor getroffen worden. Wij moesten deze week onze (schoon)zus missen, door een plotseling en onverwacht groot herseninfarct. Enkel weken kregen we nog de tijd om ons voor te bereiden op haar heengaan. Tegen beter weten bleven we in die tijd hopen.
Bij het afscheid nemen een week geleden, zagen we uit naar  teken van herkenning. En die gaf ze. Praten kon ze niet meer, maar lachen, stille tranen, geluidjes en met één arm gebaren maken.
Rustig is ze op maandagavond in het geloof te midden van haar  kinderen thuis gestorven.