Gewond.

raken is een risico van werken in je tuin.
Vanmiddag wilde ik nog even heftig aan het werk met de greep, om een stukje looptijm te ontgrassen. Op een rare manier kwam een stuk vel van de achterkant van mijn linkermiddelvinger tussen de bevestiging van het ijzer aan de steel. Na even doorgewerkt te hebben, bedacht ik dat ik toch beter eerst de wond kon reinigen en verbinden. Bloedend als een rund liep ik naar de badkamer. Onder stromend water spoelde ik het zand van de vinger en de beide handen. Met een prop toiletpapier probeerde ik het bloed te stelpen. Toen kwam er hulp opdagen, die een stuk hansaplast voor me afknipte. Voordat de pleister om de vinger gewonden werd, heb ik eerst nog even een paar druppels echinacea erop gedruppeld om  het bloeden te stollen en bacteriën geen kans te geven. Op het moment prikt het nog een beetje, maar op de pleister is geen spoortje bloed te vinden. 

Eerste plantje weer bovengronds

Het eerste piepjonge Myrrhis odorate plantje is weer boven de grond.
Fijn om door rauwkost te mengen.
Of fijn gesneden op een belegd broodje. Evenzo, daslook en bieslook, die al een poosje bovengronds staan, zijn als ingrediënten niet te versmaden in diverse gerechten. Alle drie planten zijn rijk voorzien van vitamine C en andere gezonde stoffen, die in de lente noodzakelijk zijn voor goede voeding.
Myrrhis groeit heel snel weer aan, zodat er tot in het late najaar, als het niet gevroren heeft, er van geoogst kan worden. In de herfst gaat de groei wel iets minder snel.

Kleine veldkers Cardamine hirsuta tussen Raaigras Lolium perenne

Weer een maaltje kleine veldkers geoogst. Deze keer niet uit onze schrale tuin, maar uit puike weilanden op de kleigrond.
Tussen het nog korte raaigras groeit op het ogenblik heel veel veldkers. Gezondheid ten top en iets meer smaak dan van onze zandgrondtuin.

De planten schieten al in de bloei en de stengels worden wat harder. De smaak verdwijnt dan langzamerhand.
Hoewel het kruid heel jong wel smaak heeft, is het toch geen wonder dat het in de vergetelheid geraakt is, bij de teelt van meer smakelijke 'moderne' groentes. Kleine veldkers is rijk aan vitamine C.
Bijen houden van de witte bloemetjes. Het is voor hen vroege voorjaarsvoedsel.

Kleine veldkers

is een vergeten groente. Het groeit welig in tuinen.Voordat het in de bloei schiet is dit kruid het lekkerst om te eten. Over een paar dagen moet er mest op onze tuin. Daarom heb ik vandaag maar een partijtje geoogst en er een salade van gemaakt.
Met een blikje zalm, wat olie en citroensap erdoor en wat slasaus.
Smakelijk en voedzaam.
Voor de stevige hap heb ik er zilvervliesrijst bij gekookt. Met daaroverheen een sausje van melk en het vocht uit het blikje zalm en dat gebonden met boekweitmeel. Op het eind nog een likje mosterd erdoor. Indien gewenst nog wat zout.
Melk kook ik, alleen als dat moet, met iets water op de bodem,

veldkers salade

tegen aanbranden. Melk halen we altijd via een melkdrive tap op de boerderij, voor €1,00 p.ltr. We vinden het afgeroomde homogeniseerde spul dat de supermarkt verkoopt, niet zo gezond en niet naar echte melk smaken.
Een boerderij met een melkdrive is door te zoeken op dat woord op internet te vinden.