Eindejaar dingen te doen.

Van de Kerstdagen hebben we volop genoten. Het prachtige weer nodigde uit tot mooie familie wandelingen. Een beetje uit elkaar, maar wel heel gezellig.
Er waren enkele "geliefden", die voor het eerst kennismaakten met de clan.  

Nu rijgen de dagen zich weer aan één zonder noemenswaardige gebeurtenissen. 
Niet dat het saai is. We bereiden ons voor op het jaareinde.  Inkopen doen in de zg. essentiële winkels. Vitamines inslaan bij de drogist. Behalve zeezout hebben we al onze gewenste producten kunnen kopen.  Gisteren waren we in een winkel, die op het moment alleen dierenproducten mag verkopen. Voor de hond moest er een rolleiband aangeschaft worden. In de winkel werd ons gewezen op het ontbrekende mondkapje. Die hadden we, onoplettend nog voor onze hals hangen. 'Er kan wel eens een boa op af komen'. Nou ja, een boa. Een boa is  een gevaarlijke slang. En dat in een dierenwinkel. Wat een treffende overeenkomst.

De kip en het ei

Altijd leuk om te weten waar je eitje vandaan komt. Als we eieren inkopen op de weekmarkt lijkt het ons leuk om te achterhalen wie de ijverige pluimveehouder is die het mogelijk maakt onze tafel te voorzien van een kippenei. Het woord weekmarkt

De morgen

De dag werd vanmorgen in een prachtige setting geboren. De hele zuidelijke hemel was vol van een zachte egaal, roodachtige gloed, waartegen de, nog in het duister van de nacht gehulde, kale takken, zwart afstaken. Wat kan een mens dan geraakt worden door die prachtige mystieke sfeer.

Kalk

In november heb ik als regel om de genodigde kalk op de tuingrond te strooien. Het mineraal heeft dan voldoende tijd om in te trekken, voordat er mest opkomt in het vroege voorjaar. Kalk en mest kunnen niet tegelijk

Citroenen verbouwen in Siberië

 Dan moet het in Holland toch mogelijk zijn om volgens dezelfde techniek, perziken te kunnen verbouwen.
Een interessant artikel hierover, vond ik op solar.lowtechmagazine.com
We hebben een aantal perzikboompjes in de tuin.
Op een zoveel jarig huwelijksfeest, werd ons gevraagd of we iets op onze verlanglijst hadden. Nou niet zo. Bij zo'n vraag heb je  dan altijd alles al, wat moet je zo gauw verzinnen. Je denkt eens goed na en na een paar dagen begint er meestal wel iets te dagen. We hebben aangegeven dat we zeker blij zouden zijn met een perzikboom. Een twee meter lange boom werd ons aangeboden. Op een luwe plek tussen huis en garage was nog wel een mooie plaats voor de boom. Per vergissing werd de stam afgeknipt in de herfst tijdens het snoeien. Er bleef nog een rest staan van ongeveer 30 cm. En ja, het volgende voorjaar groeide de stronk voorspoedig uit en werd weer een gezonde boom. Het jaar daar weer op, was er geen nachtvorst die de bloeisels deerden en we kregen overdadig veel perziken. Ze smaakten heerlijk. De pitten hebben we allemaal bewaard en op een rijtje in de grond gedaan. We hoopten dat er hooguit een paar uit zouden lopen. Maar nee, het grootste gedeelte liep uit. Nu een paar jaar later hebben we geen enkele vrucht meer van de moederboom kunnen oogsten. Elk jaar staat ze dapper in bloei, dan komt er nachtvorst en weg is het vooruitzicht op het fruit.
Onlangs las ik een artikel op onderstaande website. Met die techniek willen wij nu ook aan de slag. Ik stel me voor, dat we een paar van die jonge bomen dicht bij de grond, gaan geleiden. Vast zetten in de grond met tentharingen. Dan afwachten of ze gaan bloeien. Komt er dan nachtvorst, dan kunnen we ze heel voorzichtig proberen te beschermen met een te hanteren afdekking. Het is wel zo, dat de bomen erg vroeg, iets na februari al in bloei staan. De vrucht vormt zich op tweejarig hout. Hieronder de website. Soms werkt de link niet, dat komt omdat de website door Zonne energie aangestuurd wordt.

https://solar.lowtechmagazine.com/nl/2020/11/fruit-trenches-cultivating-subtropical-plants-in-freezing-temperatures.html?fbclid=IwAR2o0uBy382EM_cuJ8D-6i5N7gwbBe34rtljp_VY-d3IToUCXEmzWrF04CM

Rouw

 

Grijze dagen rijgen zich momenteel aan elkaar. Somber donker grijs, precies zoals wij ons van binnen voelen. Als regenbuien komen ook af en toe onze tranen neer.

Rouw in de familie is onvermijdelijk en van tijd tot tijd zal iedereen erdoor getroffen worden. Wij moesten deze week onze (schoon)zus missen, door een plotseling en onverwacht groot herseninfarct. Enkel weken kregen we nog de tijd om ons voor te bereiden op haar heengaan. Tegen beter weten bleven we in die tijd hopen.
Bij het afscheid nemen een week geleden, zagen we uit naar  teken van herkenning. En die gaf ze. Praten kon ze niet meer, maar lachen, stille tranen, geluidjes en met één arm gebaren maken.
Rustig is ze op maandagavond in het geloof te midden van haar  kinderen thuis gestorven.