De Kerstdagen met hun gezelligheid, zijn weer voorbij.
We hebben familieleden en een kind in het buitenland. Die missen we dan wel, maar we onderhouden goede contacten met hen via de moderne media.
De één leeft in een land waar het diep in de avond is als bij de ander de morgen daagt. Dat zijn Thailand en het uiterste westen van Canada (Victoria eiland). Ik zou de warmte van het ene land om me heen willen hebben, maar voor de koude van het andere land kan ik niet warm lopen, behalve als het over skiën gaat. Dat is één van de prettige mogelijkheden in winters Canada, al moet je er vaak ook uren voor rijden.
Een dochter van ons woont in Schotland. Ze is op het moment in de rouw om een goede vriend. Ze probeert haar leven nu weer op te pakken, maar dat gebeurt zoals vaak met vallen en opstaan.
Op eerste Kerstdag heeft ze een maaltijd gemaakt, samen met een andere buurvrouw. Ieder in hun eigen appartement. De gasten konden voor de éne hap naar de één en voor de andere hap naar de ander. Ze hebben vrienden en buren uitgenodigd om te komen eten.
Mooie kerkdiensten met veel publiek vulden een groot gedeelte van de bijzondere drie dagen op.
De middag van de tweede Kerstdag maakten we een wandeling langs de overvolle Hierdensebeek. Een spectaculair gezicht, al dat water, dat ons pad keer op keer blokkeerde.
Ook hier weer gezellig druk. Op de parkeerplaats was geen plekje meer vrij. We moesten gewoon even wachten tot er een auto wegging.
Met diverse mensen, die we ontmoetten op onze wandeling, hebben we nog een leuk gesprek gehad. Ook dat geeft voldoening.
