Het begon vanmorgen met een prachtige roze wolkenlucht aan de oostelijke hemel. Dat beloofde een mooie maandag 30 november te worden, maar het spreekwoord zegt 'Morgenrood, water in de sloot'.
Een uur later verdween de zon achter de al grijzer wordende wolken en het begon zacht te regenen. Dat gaat door tot nu bijna half vijf toe en het zal zo te zien, nog wel even aanhouden.
Vroeg in de morgen begon het te vriezen met –3* C.
In bed tegen het ontwaken, hoorde ik het lawaai van een grote vrachtwagen
door de weg gaan. Dat vond ik vreemd, die komen normaal niet in onze smalle
straat, die aangepast is voor fietsers. Het was de pekelwagen. Dat geluid hadden we dit jaar nog niet gehoord.
Gelukkig had ik de vorst gevoelige planten binnengehaald en de mooie bloeiende chrysanten pol afgedekt met een kleed.
Vanmiddag om een uur of één hebben we, twee 'man' sterk, voor lange tijd onze
boodschappen gehaald, bij de supermarkt. Als ik dan nog iets vergeten ben, kan ik het op een rustig moment pakken en snel weer wegwezen. Vanaf morgen geld een mondkappen plicht. Langer dan tien minuten een masker voor de mond, levert bij mij ongemak op. Ik heb het tot twee keer toe geprobeerd. Ongeveer een uur moest ik, terwijl ik zat te wachten op iemand, in het ziekenhuis zo'n kapje dragen. Dankbaar, dat ze je binnen toelaten en niet buiten in de kou, ook nog eens verstoken van een toilet, laten wachten, doe je dat dan maar. Ik wist trouwens niet eens dat ik er overgevoelig voor was. De volgende dag liep ik met hoofdpijn, pijnlijke longen,
dikke oogleden, branderige ogen en pijn op de hartspier. De dag daarop was het afgenomen, maar ik voelde het nog wel. Ik wijt het aan de
mondkap in combinatie met zwaar geïsoleerde daardoor benauwde binnen ruimtes. Hoe dan ook, lange wandelingen met diep ademhalen, altijd al mijn recept, deden me ook nu weer goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten