Ze staat op twee plaatsen in onze tuin naar het oosten te staren, met haar mooie blauwe ogen. Het verhaal gaat dat freule Cichorei haar verloofde moest uitzwaaien, omdat hij het als zijn plicht zag om een kruistocht te maken. Na hun innige afscheid, bleef ze staan waar ze stond. Jaar in jaar uit, starend naar het oosten, kwam ze niet meer van haar plaats af. Haar blik bleef op het oosten gericht.
Bij ons in de tuin is ze wat meer flexibel en staat ze, nu op deze plek dan weer op die. Ze mag zelf kiezen, maar ik wil haar welbewust elk jaar graag in de tuin hebben. Ze is zo mooi met haar mooie blauwe bloemen, of ze nu afstamt van de wilde plant naar haar vernoemd of van doorgeschoten andijvie, of van door gewassen groenlof zoals in onze tuin het geval is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten