Aardpeer en Myrrhis als noodgerecht.

Er is heerlijk veel hemelvocht naar beneden gekomen. De planten groeien zichtbaar. Aan mijn echtgenoot heb ik opdracht gegeven om op een bepaalde plek de aardperen weg te spitten. Ze liepen al behoorlijk uit. 'Waar moet ik ze laten', vroeg hij achteraf. 'In de groencontainer maar', zei ik. 'Maar dat is jammer! Het zijn mooie stevige knollen, die we fijn op kunnen eten. Nee, die ga ik niet weggooien". was zijn commentaar. Eind van het liedje was, dat hij ze zelf schoon zou maken. Dat gebeurde perfect. Er bleven mooie witte knollen over. Ik waarschuwde er wel even voor, dat ze na het eten zo door de ingewanden kunnen rollen. Hij had geen idee, hoe dat zou uitpakken en het zou wel meevallen, dacht hij.
Een paar dagen later, hadden we een droeve verplichting, om digitaal een begrafenis bij te wonen van een vriendin van één van de kinderen. Wat snijdt dat door je ziel! Te lusteloos om voor een goede pot warm eten te zorgen, besloot ik maar om een pan met een bodem water op te zetten en aan te vullen met melk en een tl.zout. De aardperen stonden al een paar dagen in de koelkast onder water gemengd met iets citroensap.
De knolletjes waren mooi wit gebleven. Ik heb ze in het kokende vocht gedaan, met een paar takjes Myrrhis en een el. citroensap. Verder niets. Aardpeer alleen is voedzaam genoeg. Beetgaar, niet snotgaar gekookt, was de smaak zonder meer lekker.
Van rommelende ingewanden hebben we weinig gemerkt. Myrrhis odorata is een sterk keukenkruid, dat veel hindernissen in voedsel reduceert, en bovendien vitamines en mineralen toevoegt. Op het ogenblik bloeien ze met prachtige witte scherm bloemen.   .

Bloem die 'kiekeboe' speelt tussen het blad.

In bloei. Wat blad weggesneden voor gebruik

Driekleur viool. Viola tricolor.
Extra mooi door regendruppels