 |
| Spurrie |
Het is weer dor en droog in onze hof. Myrrhis heeft er niet zo veel last van. Die hoeft amper met water besproeit te worden, doordat hun penwortel diep de grond in gaat. Maar de tomaten- en slaplanten die ik had opgekweekt, redden het niet zonder ze te bevloeien.
Een tomaat van de groenteboer heb ik gewoon in plakjes gesneden en in een pot met grond laten ontkiemen. Dat had ik al in februari gedaan en het zaad was prima opgekomen. Begin deze maand heb ik ze uitgeplant en steeds flink water gegeven. Toch zijn er een paar verdroogd. Voor de sla heb ik een zakje met zaad gekocht.
Spurrie is een bijzonder plantje die spontaan opgekomen is.
Ooit zal er een zaadje ergens anders vandaan aan iemands kleren zijn blijven hangen en in onze tuin in goede aarde zijn terecht gekomen.
Het is een plantje van de armere gronden. Soms groeit het aan de rand van zandverstuivingen.
Vroeger at men het als groente en dus kan spurrie ook op de lijst van vergeten groentes.
Als veevoer diende het eerder nog meer. Koeien gaven er veel melk van, maar het maakte hen mager.
De melkkoeien die nu over het algemeen in de weilanden lopen, krijgen geen spurrie. Ze lijken mager door hun lichaamsbouw, maar dat is schijn. Holsteiner heet het ras. Ze ogen niet mooi, maar ze zijn groot en sterk en geven veel melk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten