We hebben kinderen en familie verspreid over de wereld. Om op een gemakkelijke manier wat contact te houden, was het in het verleden leuk om een twitteraccount te hebben. Een van de kinderen vroeg of ik die wilde openen. Dat heb ik gedaan op 6 maart 2009. Voor ons nam Twitter toen de plaats in van WhatsApp nu is. Wij hadden een open- en een gesloten account. Op de gesloten kant gaven we onze persoonlijke berichtjes door. Op de open algemene meest over de natuur en de bakkerij. Er was ruimte voor vier foto's en 120 karakters, spaties erbij ingerekend. Dat is nu uitgebreid naar 280, het dubbele dus. Het was een leuke sport om in 120 tekens een heel verhaal te vertellen. Een mogelijkheid was en is nog steeds, om een lap tekst op foto's te schrijven en de achtergrond te vervagen of weg te halen. Zo kon en kun je het verhaal wat verruimen. De laatste tijd wordt het ook gebruikt om fact checkers te ontduiken.
Jaren heb ik met plezier anderen gevolgd, zelf tweets geschreven, geretweet enz. Sinds een paar jaar is het hele beeld van het Twitterlandschap veranderd. Leerzame account die ik volgde, zijn stil gevallen, Politieke berichten krijgen steeds meer de overhand. En het taalgebruik ... verschrikkelijk soms.
Uit onthutsing, heb ik een andere account aangemaakt, die er duidelijk over is dat het over kruiden en planten gaat. Met name over Myrrhis odorata. Het valt niet mee om nog echt interessante accounts te vinden om te volgen. De diversiteit en de ouderwetse gezelligheid schijnt sterk ingeboet te zijn op het eerder zo leuke Twitter.
https://twitter.com/Kervel6
Geen opmerkingen:
Een reactie posten