Myrrhis Odorata

Ik had gedacht in een gat te zullen vallen na een mooie stille week, vorige week en na hele fijne Paasdagen.
Maar vanmorgen was er zoveel werk te doen dat ik niet wist hoe ik dat allemaal in één morgen kon afkrijgen. Eerst heb ik maar een partij van dat werk verzet en daarna ben ik de fiets opgestapt om een uurtje te fietsen. Het was er ideaal weer voor en vanmiddag gaat het naar verwachting regenen. Ik wist dat de krentenbomen in de bossen, bijna of helemaal in bloei zouden staan.  Dat geeft een prachtige aanblik, alsof een witte sluier door de bomen hangt. En de witte bloesems begonnen inderdaad los te komen. Een mooie rit langs de Waskolk. Af en toe met de fiets aan de hand, vanwege het mulle zand. Maar die mulheid valt nu erg mee, omdat er zoveel regen is gevallen. Ook de Waskolk was een grote plas geworden. 
Ik besefte dat ik daar alleen stond in stille eenzaamheid. Het landschap heb ik even op me inlaten werken. Die goede oude tijd toen schepers hun schapen wasten in de kolk, de dag voor ze geschoren werden, toen huisvrouwen er hun was spoelden. Met volgeladen kruiwagens sukkelden ze kilometers over de heidepaadjes en als het karwei gedaan was weer terug. Als ik de route loop met een wandelapp geeft de teller acht kilometer aan voor heen en terug. Ik voel me bevoorrecht met een wasmachine. 

Vanmiddag was het tijd om aardappels te poten. De regen bleef nog even weg en de zon scheen. We hebben elkaar geholpen om de bolletjes in kuiltjes in de grond te leggen. Volgens mijn man zijn het Frieslanders. Toen de klus geklaard was kwam de regen. War aardappels poten betreft zijn we er nog niet, We hopen morgen verder te gaan met een ander soort.