Pad door bloeiende heide

De Calluna heidevelden trekken langzaam maar zeker  nu de paarse mantel aan. 
Gisteren heb ik bewust alleen het tijdkijkerpad gelopen.

Wat wandelaars betreft was het erg rustig. Zoals we de hele afgelopen vakantie periode maar weinig mensen in de bossen tegen zijn gekomen. Af en toe zien zagen we wat gehelmde fietsers. Vrijwel zeker zijn de vele regenbuien van de laatste tijd daar debet aan.

Tijdens de wandeling overviel me het gevoel van eenzaamheid wel een beetje. Maar ik was juist alleen gegaan voor de concentratie. Langs dit bijzondere pad groeien ook de rozenkransjes. Een zeer zeldzaam plantje. Eigenlijk had ik al eerder willen kijken, maar om de één en andere reden kwam er niet van. Nu zijn ze ver op hun retour, maar het is nog wel te zien, dat het Rozenkransjes zijn.

Verder is het spectaculair dat er langs het pad, op meerdere plaatsen, drie soorten heide in één oogopslag te zien zijn. Calluna of struikheide is dus al genoemd en Erika of dopheide, die voor het grootste deel uitgebloeid is, maar hier en daar staat er nog wel wat van in bloei. En de bijzondere Kraaiheide (Empetrum nigrum), die mooie groene plakkaten vormt tussen de andere begroeiing. Deze heidesoort staat het pijpenstrootje niet toe de plek met haar te delen. Bijzonder vond ik ook een mooi stuk met wit bloeiende vossenbessen (rode bosbes), die uitgroeien tot rode bessen in de herfst. 

Nog een Rozenkransje.

Vossenbes in bloei.

Drie soorten heide bij elkaar.

Een plek kraaiheide.

Door de kijker.

Kraaiheide omringt door struikheide.