Groenlof oogsten we uit eigen tuin. Vorig jaar voor hobby
gezaaid, maar te vroeg in het voorjaar. Op het zaadenvelopje stond ook duidelijk
vermeld, niet voor half juni, wat neer komt op na de langste dag zaaien. Maar
in mijn enthousiasme heb ik er niet op gelet. Waarschijnlijk is dat de oorzaak
van de gal bittere smaak. Kan ook zijn dat de grond niet de juiste bemesting
heeft gehad. Van familie hebben we een paar prachtige kroppen gekregen, die wel
heerlijk smaakten en bittervrij waren.
Om van de meest bittere smaak af te komen, zette ik de groente
uren in het water.
Dat vonden we jammer, want er gaan zo ongetwijfeld ook goede
voedingstoffen verloren. Op een dag besloot ik de lof normaal kort te wassen. Een
stuk rauw blad dat ik proefde, was zoals gewoonlijk erg bitter. Ik besloot een
paar takken Myrrish odorata mee te koken, in een thee-ei. De kervel hing ook wat
buiten het ei-zeren omhulsel. Resultaat een veel mindere bittere smaak. Dat was
opmerkelijk, maar er ik vond hiermee nog onvoldoende bewezen, dat de smaak ook werkelijk verbeterd was, door het meekoken van het kruid. Een keer herhalen met en zonder
kan een klein beetje meer zekerheid geven. Gisteren heb ik de laatste overjarige
groenlof van de inmiddels geschoten stengels afgeplukt. Weer smaakte het
voorgeproefde blad erg bitter. Toen de groente bijna gaar was, proefde ik het
nog een keer, de smaak was onacceptabel bitter. Ik heb toen snel een aantal
roomse kerveltakken laten meekoken en ze er net voor het opdienen, weer
uitgevist. Het resultaat was dat de bittere smaak niet helemaal weg was, maar bijna
tot een minimum was gereduceerd. We hebben er smakelijk van gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten