In het jaar 1978 werden er door twee groepen geologen in Siberië twee belangrijke ontdekkingen gedaan. Een groep ontdekte in de bossen bij Sverdlovsk (Jekaterinburg), de stoffelijke resten van de Tsaren familie.
Miilen verder naar het oosten, aan de bovenloop van de rivier Abakan, ontdekte een andere groep geologen in dat zelfde jaar, de familie Lykov, bestaande uit vijf personen, twee broers twee zussen en de vader. De moeder was al overleden door gebrek aan voedsel. Het gezin leefde in die tijd al 40 jaar verborgen in de taiga, in totale afzondering.
Vanuit de helikopter die hen naar hun werkgebied bracht, zag een team geologen, tuinactiviteit aan de oever van de rivier. Ze geloofden hun ogen niet. Ze hebben er een tocht te voet van 15 km. door het woud voor over gehad, om te ontdekken wat ze nu eigenlijk gezien hadden.
En werkelijk. ze troffen een schuwe familie aan. Maar die schuwheid duurde niet lang.
Toen ze zich wat op hun gemak gingen voelen, tegenover hun ontdekkers, vertelden ze stukje bij beetje hun verhalen.
De reden van de vlucht van het ouderpaar was, dat de broer van de man vermoord was, om een verkeerd begrepen iets. Zo waren ze 250 km. van de bewoonde wereld weggevlucht. Het jongste kind Agafja, werd in 1944 in de taiga geboren.
Van het zaai - en pootgoed dat de ouders nog uit de bewoonde wereld hadden meegenomen, waarmee ze door de jaren heen verder gekweekt hadden, was niet veel meer over dan opmerkelijk goed smakende aardappels en rogge. Roggepap was het favoriete maal van de familie. Ze kookten het in melkachtig sap, die van de cederbomen werd afgetapt. Vee of huisdieren hadden ze niet want daarmee werd de kans op ontdekking vergroot. Verder moesten ze leven van wat de taiga en de rivier aan voedsel opbrachten. Ze hadden geen zout. Erg teleurgesteld waren ze toen ze in een bepaald jaar ontdekten dat de roggeoogst totaal door de muizen was opgegeten. Het volgende voorjaar zagen ze opeens iets opschieten tussen de aardappels, waarbij ze hun adem inhielden. Ja, echt er kwam een rogge-aartje tussen de aardappels omhoog. Het stengeltje werd beschermd en gekoesterd. Toen de aar rijp was, telden ze acht korrels. Die acht korrels werden het jaar daarop weer uitgezaaid en aan het eind van dat seizoen werd een schaal vol geoogst. Na het binnenhalen van de vierde oogst was het weer verantwoord om ervan te eten.
Voor hun aardappels toonden kwekers grote belangstelling, omdat die ondanks de jarenlange doorteelt een goede, zelfs verbeterde smaak hadden gekregen. Het ras werd uiteraard de 'Lykov aardappel' genoemd.
Toen hun ontdekkers, na de winterstop terug kwamen, waren de twee broers en een zus overleden aan longontsteking. Men denkt dat ze besmet zijn geraakt door het contact met de geologen. Vader Karp en zijn jongste dochter Agafja leefden nog.
Nu leeft alleen Agafja (Agaat) als 80 jarige nog eenzaam in de wildernis. Er is veel moeite gedaan om Agafja duidelijk te maken, dat het veiliger voor haar is om op een rustige plek, tussen de mensen te gaan wonen, maar ze is zo vervreemd van de geciviliseerde samenleving, dat dit voor haar onmogelijk is. Dus gaat er af en toe een gezelschap per helikopter met hulpgoederen naar haar toe. Vooral de zorg om haar is groot tijdens de lange winter, wanneer vliegverkeer niet mogelijk is. Er zijn meerdere video's over, hoe ze daar leeft en de mooie natuur rondom haar.
https://www.youtube.com/watch?v=u_shQPzm4HQ
Het boek is geschreven door de Russische journalist; Vasilie Peskov en het heet:'kluizenaars in de taiga'. Dit opmerkelijke en spannende boek is tweedehands nog wel te koop. (Boekwinkeltjes, de Slegte)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten