''Hier is het winters. We hebben -10 vorst gehad afgelopen nacht, maar vannacht zal het iets onder het vriespunt zijn en morgen iets erboven. Jammer voor de schaatslustigen". Dat heb ik gisteren naar de Canadese familie geschreven.
Nu hier de dooi is ingevallen, zijn de sloverijen voor de vogels wat minder. Er hoeven nu geen gaten meer in het ijs gehakt te worden en de merels zoeken weer naar wormen tussen de afgevallen bladeren.
Mijn handen beginnen alweer te jeuken om aan de slag te gaan, als ik door de tuin loop. Nog één keer kan ik boerenkool oogsten en daarmee is de groente uit de tuin op. In de diepvries en in een paar potjes heb ik nog wat van de oogst van afgelopen herfst.
Om tijdens de vorst me wat onledig te houden, bedacht ik om maar eens een andere lamp aan te gaan schaffen voor in de achterkamer. Het oude ding; een kroonlamp met zes armen gaf naar mijn zin te weinig licht, om bij winteravond te kunnen lezen of werken. Ik wilde een lamp, die hoog tegen het plafond aanzat en zoveel lumen licht gaf, dat we voldoende zien om dat te kunnen doen.
In de kringloopwinkel liep ik tegen iets aan, dat mooi paste bij ons antieke huis, met hoge plafonds. (1903) Dus hebben we de oude zes-armige eraf gesloopt en die andere eraan gemaakt, De kelken van de oude lamp, pasten weer in de voorkamer op de heel bedaagde vijf-armige lamp. Ze komen daar veel beter tot hun recht. Het licht sprankelt door het geslepen glas.
Een tijdje geleden vroeg ik me af, waar die kringloop drang toch vandaan komt? Ja, als je wat nodig hebt dat er niet zo toe doet. kan het een flinke besparing opleveren. Zo moest ik een keer een kabeltje hebben voor mijn camera. Ik wist dat ik er in de fotozaak, minstens € 10 voor zou moeten betalen. Onderweg daar naar toe bedacht ik, dat het weinig moeite zou kosten om even bij de kringloop te gaan snuffelen. Ik heb daar het hele snoertjesvak op de kop gezet en wat denk je; het laatste snoer was de juiste. Voor maar 50 cent. Ik heb de dame aan de kassa een euro gegeven. 50 cent en de rest fooi.
Maar waarom loop ik zo graag te snuffelen in een kringloopwinkel. Ik denk dat dit uit het verleden komt, toen we naar hartenlust in grote warenhuizen met bijna alles te koop zoals V&D rond liepen te struinden. Heerlijk die grote speelgoed afdeling. En later om met onze eigen kinderen speelgoed uit te zoeken. En opa, die etalages aan het kijken was met de kleindochtertjes. Hij zag een mooie jurk en vroeg de dames of ze die jurk ook zo mooi vonden. Ja dat vonden ze ook. Nou dan gaan we naar binnen om die jurk te passen en te kopen. Maar oh, nee dat was niet de bedoeling. Opa hield aan, de meiden bleven ook giechelend bij hun standpunt. Klein broertje beklaagde zich achteraf tegen mij over de ondankbaarheid van de grote zussen. De meiden gaven hem van repliek: 'Ga jij maar een terlenkabroekie kopen met opa. Wat een walhalla was dat winkelen toen. Die sfeer vinden we nergens meer, een kringloopwinkel benaderd dat gevoel enigszins, door het brede aanbod, waar soms verrassende nostalgische dingen tussen zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten