Een laagje sneeuw in de tuin, brengt veel licht aan de dag. Maar ook de avond en de nachten lichten er mooi door op.
De jaren gaan zo snel, dat deze foto alweer een tijdswaarde heeft van honderd jaar.
De in 1917 gebouwde boerderij is hier nog nieuw. Dat is aan de stenen te zien. De foto van een stuk muur van de boerderij is de oudste die van het pand gemaakt is. Een volgende foto stamt uit het jaar 1937.
Mijn grootouders van vaderskant, trouwden in april van het jaar 1917 en betrokken toen hun nieuwe boerenwoning, op een paar honderd meter van het oude bedrijf, waar opa's moeder met zijn broer bleven boeren.
Dat zou niet zo lang meer duren, want in 1920 trouwde de broer. Zijn jonge vrouw duldde haar schoonmoeder niet. Ze werd als 'oud wijf' aan de kant geschoven. Mijn grootmoeder heeft haar liefdevol aan haar eind gebracht in het senioren gedeelte van de nieuwe boerderij. Zij stierf op 64 jarige leeftijd.
Mijn opa wilde absoluut geen ruzie met zijn enige en geliefde broer. De eerste wereldoorlog was net achter de rug en opa was betrokken geweest bij de 'vrijwillige landstorm,' waarbij hij in het leger de grens met Duitsland had moeten bewaken, op het smalste gedeelte van Limburg, tegen een eventueel grensoverschrijdend, brutaal offensief van het Duitse leger. Ook dat leert een mens zuinig te zijn op zijn familie.
Het kan zomaar zijn dat deze foto werd genomen in het sterfjaar van die overgrootmoeder of misschien een jaar later, 1925. Ik schat dat het oudste jochie een jaar of vijf/zes is en dat is later mijn oom Dirk geworden, Het kleinste ventje, wat mijn oom Gerrit zou worden is vernoemd naar zijn hierboven omschreven opoe Gerritje.
Op de foto is al een waterkraan te zien, zoals we die nog steeds kennen.
Het water werd in die tijd omhoog gepompt uit de wel, diep onder uit de grond. Naast de kraan een zinken emmer. Er is nog geen enkel stukje kunststof of plastiek te zien.
Het vertrek achter de muur werd het kookhuis genoemd, door een binnenmuur gescheiden van het bakhuis.
Opa heeft een bijzondere werkjas aan. Ik vermoed dat het de uniformjas was, die hij gedragen heeft tijdens zijn militaire dienst in de 1e wereldoorlog.
Opa is bezig met het wassen van jute zakken, waarin aardappels verpakt werden. Vermoedelijk is het voorjaar, de boom op de achtergrond is nog kaal.
Een fotograaf zal men niet ingehuurd hebben voor een gewoon werk moment, dus vermoed ik dat Opoe, toen nog een jonge vrouw, de foto genomen heeft. Het verbaast ons voor die tijd; ze moet al een goede camera gehad hebben. De foto had de grootte van een visitekaartje en was onooglijk geworden door de jaren heen. Met een fotoprogramma heb ik het plaatje wat op kunnen poetsen. Uitvergroot bleef de foto goed, dat betekent dat het toestel wel een hoog aantal pixels kon produceren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten