Fermenteren, kool, knoflook

De kunst van het fermenteren probeer in me eigen te maken. In dit donkere jaargetijde, met nog eens wetten en regels, waardoor je niet erg veel bezigheden buitenshuis hebt, moet je eigenlijk jezelf een extra en leerzame taak te doen geven. Een paar weken geleden, gaf een kennis, mij een mooie  folder over het gebruik van zwarte knoflook , waarvan de inname, zoveel kan bijdragen tot  een optimale gezondheid. Niet alleen om ziektes te voorkomen, maar ook als er zich al iets naars in het lichaam gevormd heeft, kan volgens de folder, het innemen van zwarte look, heel nuttig zijn om verbetering te bewerkstelligen. De website met veel informatie over een goed voedingspatroon is: www.freedomofhealth.eu
Een potje met 60 zwarte look capsules heb ik vooreerst aangeschaft. Rond de €20. (Gezondheidswinkels en Roel Vital)
Tot onze kennis kwam, dat fermenteren, niet alleen van knoflook, maar ook van andere groentes, een gezond product oplevert. Zuurkool om te beginnen. De betere soort uit de groentewinkel vinden we altijd nogal zuur, die spoelen we eerst een beetje af. Maar loopt de voedingswaarde dan niet wat terug? Dus hebben we het maar eens geprobeerd om zelf zuurkool te maken.
Eerst met de knoflook en daarna met een spitskool aan de slag. Fijn snijden. In een schaal met zeezout erop (1,8- tot 2%), goed kneden tot het slinkt en onder eigen vocht staat. Een pot met een ring vullen tot bijna vol en dan een poosje laten staan. Hoelang dat is persoonlijk. Wij hebben het na een week al geprobeerd en dat was smakelijk. Moeder werkte met karnemelk. Daarvan heb ik een scheutje toegevoegd, maar dat durf ik  niet weer te doen. Met een scheutje (wijn)azijn ga ik het in de volgende ronde proberen. De Zwarte knoflook staat nu ook al een paar weken te fermenteren, maar of dat goed gaat komen moet ik nog afwachten. Het laatste waarmee we een experiment gedaan hebben was bloemkool stronk fermenteren als zuurkool. Dat is een echt heerlijke stamppot geworden. Op internet zijn veel goede aanwijzingen te vinden, over het fermenteren.

Huis in verval.

Ons dochtertje in Schotland heeft een bouwval aangekocht om er na een renovatie te gaan wonen. Een huis met één meter dikke muren. Zonder een enkele nuts voorziening. Maar op een benijdenswaardige mooie plek, erg afgelegen. Schuin ten noordoosten - en niet zo heel ver van Balmoral Castle. De streek kent de meeste uren zon van het hele Verenigd Koninkrijk.
Ze heeft nagedacht over

Vitelotte Noire (Solanum tuberosum)

 Dit jaar kregen ik het verzoek om te zorgen voor een pol donkerblauwe aardappels. De telers gingen op vakantie en voor de verzorging van de aardappels was het beter, dat ze ergens onder toezicht werden geplaatst, als bescherming tegen zon, weer en wind. Ik heb de opdracht met liefde aangenomen. Het leek me spannend om te doen. De pol zat in een grote emmer. Bij thuiskomst hebben we meteen een stukje grond omgewerkt om de aardappels voorzichtig in te planten. Ze waren aan de natte kant in de emmer en ze hadden te weinig ruimte. Water geven was verder deze zomer niet het probleem, vanwege het vele vocht dat rijkelijk uit de hemel stroomde. De oogst was goed, maar we hebben er niet zelf van gegeten. Het lijkt me leuk om ze als een smakelijk cadeau terug te schenken, voor vooral de kinderen. die dol zijn op de aardappel. Het schijnt een super gezonde aardappel te zijn. Op de website van 'De tuinen van weldadigheid' te Veenhuizen is uitgebreide informatie te vinden. Ze zijn er ook te koop. 

 

oogst

Boekweit akkertje

Dit voorjaar hebben we weer een akkertje aangelegd in eigen tuin. Het is één van de meest succesvolle gewassen geworden die we dit seizoen verbouwd hebben.
Eerst de witte bloemen. Ze werden veel bezocht door bijen en vlinders. Vorig jaar had ik met succes een poging gedaan, om het nostalgische, maar nog steeds o zo nuttige gewas eens te verbouwen. Dit voorjaar heb ik opnieuw boekweit ingezaaid, maar nu op een grotere akker. Eerst moest er diep omgespit worden en alles wat de lange penwortels in de weg kon zitten moet eruit gehaald worden. Met een grondboor, een schop en een greep, heb ik tot 50 cm diep de grond los gemaakt, en bevrijdt van obstakels. As uit de houtkachel heb ik volgens een ouderwetse aanwijzing door de niet bemeste rulle zandgrond gewerkt. In nogal diepe geultjes, om wat beter het vocht vast te houden, vanwege de droge grond, heb ik de voor gekiemde, driekante zaden, in dun nat toilet papier gevouwen en voorzichtig in de geulen gelegd, dicht gemaakt en van het nodige water voorzien. In een mum van tijd stonden de eerste uitspruitsels boven de grond. Nu begint de oogst te rijpen en de eerste donker bruine, driekante zaden zijn geoogst. Toch zijn er nog steeds overvloedig veel witte bloemen, waarop de bijen af en aan vliegen. 

Jeneverbes op de heide. De bessen zijn lekker en gezond om in de zuurkool 

te laten fermenteren. Zelf meng ik net na aankoop van 'zuurkool uit het vat' er een aantal bessen door en dit laat ik een aantal dagen in de koelkast of diepvries liggen om de smaak er door te laten trekken. Smaken moeten trouwen, zei men vroeger. Hieronder allemaal jonge groene bessen aan een jeneverstruik. Voor het gebruik in eten moeten bessen rijp zijn, dus donker bruin. 

 

Veel in de natuur

 Vanwege de mooie bloeiende heide zijn wij/ik elke dag in de natuur te vinden. De enorme paarse heidevelden in de buurt, bekijken we lopend, wandelend, klimmend, fietsend en stilstaand, van alle kanten en op verschillende locaties. Elspeet, Vierhouten, Gortel, Doornspijk, de Woldbergerheide bij Heerde. Dan hebben wij de prachtige velden bij Uddel, Ermelo, Garderen, Putten en op de Hoge Veluwe, nog niet eens gezien. We krijgen er veel foto's van doorgestuurd. 

Samen met de paarse bloei van de heide, kleuren ook de lijsterbessen (Sorbus aucuparia) oranje en van oranje naar rood. De kleuren vormen een mooi contrast met de paarse heide. De struiken zijn langs de bosranden te vinden. Verderop in de herfst, als ze van rijpheid bijna van de takken vallen, pluk ik wat bessentrosjes, voor de diepvries. De bessen zijn eetbaar, mits de vorst erover heen is gegaan en ze gekookt zijn. Ze zitten vol met vitamine C. Ik maak er lekkere chutney van voor door de rode kool. Ongeveer 50 - 100 gr bessen, voor 2 pers. Koken en door een zeef uitdrukken, zodat de pitjes eruit gezeefd worden. Met appelmoes, sinaasappelsap, citroensap, rozijnen of cranberry, gember, cayennepeper, zout, kruidnagel, laurier, jeneverbes, honing, tijm, nootmuskaat, kaneel, kurkuma. Van alles een heel klein beetje. Ik doe erdoor wat ik in huis heb, alles hoeft niet. De schuingedrukte doe ik er meestal niet door. 

Eerst in wat olie in de braadpan, een klein beetje ui en knoflook bakken. De ui en de knoflook verwijder ik weer voor het grootste deel. Enkele snippertjes gaan door de chutney. De rode kool laat ik gaar worden in de pan met olie, waarin de uien en knoflook gebakken zijn. De lijsterbessen hebben een sterke smaak en ze laxeren nogal.

Melkmoes

is een smulrecept dat ook nog eens heel gezond is. Parelgort, karnemelk, rozijnen en een bosje Myrrhis odorata. De Hollandse naam is Roomse kervel. Heeft niets met geloof te maken, maar met de originaliteit van de plant.  Ook nog wat citroenmelisse en witte munt.  Basilicum en bieslook om er op het bord, overheen te snipperen.
We beleven nu een paar drukke weken. Iedereen op vakantie, behalve wij. Niet erg hoor, werken en in beweging zijn doen we graag.
Ons terras hebben we amper uitgeprobeerd, deze zomer. Vaak is het er geen weer voor.
Vandaag stond er dus 'melkmoes' op het menu, vanwege de drukke dag.

Knippen en scheren.

Beukenhagen knippen, deed ik altijd met de snoeischaar. Later genoot ik van het behaalde resultaat. Het liep wel eens niet helemaal recht, maar het blad bleef mooi en fris en de heggen zagen er levendig uit.
Op een gegeven dag liepen we om een antieke boerderij in