Watergruel.

 wordt uitgesproken als ‘watergruwel’.
Dat woord ‘gruwel’ doet negatief aan, maar het komt oorspronkelijk uit het Frans.

Een vernederlandst woord, dat geeft wel de ouderdom van het gerecht aan.

Gortgerechten werden vroeger algemeen gegeten.

Gort is gepelde gerst. ‘Pillegarste’, werd het in die tijd genoemd in de hier gangbare streektaal, het Nedersaksies.

In de tuin hebben we een struik met heel veel rode bessen. Vanwege het zuurgehalte, laten we ze meestal opsnoepen door de merels.

Alsof ze ons willen bedanken, komen ze daarna dan zo af en toe bij ons op het terras. We praten dan heel rustig tegen ze, zonder ons te bewegen.

Ze vliegen dan niet op, maar pikken rustig, mieren en andere insecten weg.

Een paar dagen geleden zag ik een recept voor watergruel, waar bessensap in hoort.

Toen bedacht ik dat ik wel eens de rode bessen van de struik zou kunnen oogsten, om daar sap van te koken.

Recept:

100 gram Lassie vluggort

7.50 ml. water

2.50 ml bessensap
Kaneel stokken 3 st. evt naar smaak aanpassen.

120 gr. Gemixt; krenten en cranberry. Hoort eigenlijk krenten en rozijnen te zijn.

Citroensap halve, uitknijpen.

Vanillesuiker, 1 zakje.

Zout, heel klein beetje evt. weglaten.

Myrrhis odorate takje, om de zuurte te reduceren. Na het koken eruit halen

Honing, klein beetje, naar smaak.

Gort gaar koken in het water met kaneel.

Zuidvruchten erbij. Even meekoken.

Bessensap, citroensap met evt. met takje Myrrhis, vanille suiker, zout erin.

Af laten koelen. Als de temperatuur onder de 45 gradenC gedaald is kan de honing erbij. 

Zo blijft de voedingswaarde behouden.

Hier uitleg in het Drentse dialect van de Nedersaksische streektaal en volgens de site een is het een Gronings recept.

https://nds-nl.wikipedia.org/wiki/Krentjebrij

Nieuw plantenseizoen begonnen

Daslook (Allium ursinum) is al oogstbaar in onze tuin.

De eerste bladeren hopen we morgen te plukken voor ons ontbijt.

Zo lekker en gezond! Even gezond als knoflook, maar zonder hinderlijke bijwerking.

Een eerder blog over daslook. 

Van de Myrrhis odorata staat het eerste toefje ook boven de grond.

Op een beschutte plek, onder een Helleborusblad.

Het ziet er heel mooi groen en goed uit.
Vorig jaar is de eerste bloeiende plant waargenomen op 4 april.
Dat zal dit jaar zo vroeg, wel niet gebeuren.

Hopelijk wordt het een goed kruidenseizoen.

Goed en gezond voor ons en voor de bijen.

Blauwe maandag

zoals de derde maandag van januari wordt genoemd, ligt weer achter ons. Met de mooie temperaturen van de laatste twee dagen, komt de energie en de zin om weer eens flink te gaan wroeten in de tuin, weer terug.
De Kleine veldkers (Cardamine hirsuta) zie ik overal opkomen en zelfs al één die in bloei staat. Dit is een eetbare wilde plant, die ook nog eens lekker is. Germaanse volken schijnen het begrip lekker aangeduid te hebben met kresse. Mooie exemplaren doe ikzelf wel eens door salade of op een boterham met kaas bv. Het is gezond, beweerd men.
Winter postelein doet het ook goed. Mooi sierlijk blad, maar ik heb te weinig voor een maaltijd. We hebben het nooit gegeten, maar het kan wel. Zie Hier
Daslook komt ook weer boven de grond, met hele kleine groene spikkeltjes.
Wat Myrrhis odorata betreft, die zie ik nog niet, maar ik heb genoeg voorraad in gedroogde en bevroren vorm. Het gerecht, melk- of kruudmoes, eten we ook in de winter, met kruiden uit de diepvries. Het gedroogde kruid gaat in de thee of door gerechten met knoflook.
Vaak maak ik salade voor twee personen, van een
kwart komkommer in stukjes, aangemaakt met
yoghurt, kefir, of zure room,
zout, klein beetje
teentje knoflook, uitgeperst.
myrrhis gedroogd en fijn geknepen.
Lekker voor een gevuld broodje os op een boterham met kaas.

kleine veldkers 

Pompoenensoep met Myrrhis odorata

We kregen ineens zin in pittige pompoensoep. De groentes die we in eigen tuin verbouwen, vullen we vaak aan met wat er langs de weg aan geboden wordt. We maken daarvoor graag een extra rit. Deze keer moest ik, om aan onze smaak-zintuigen tegemoet te komen, de fiets op en vice versa een afstand van tegen de twaalf kilometer afleggen. Bij een heel bijzonder stalletje met zelf verbouwde groenten, heb ik een mooie oranje eetbare pompoen uitgezocht. Er waren nog een aantal courgettes en komkommers in voorraad, dus daar ook  maar elk één van gekocht. Op de terugweg kwam ik nog even langs een aanbieder van eieren. Daarvan  meegenomen tegen betaling uiteraard. Tot slot nog 5 liter geitenmelk bij een geitenboerderij gehaald. Helemaal afgeladen kwam ik weer thuis.
De meeste melk gaat op aan kefir, die we na het fermentatie proces, als hangop een poosje uit laten lekken. Zo krijgen we een smakelijk yoghurtachtig gerecht.

De eerste bloeiende plant

van dit seizoen is alweer een feit

Knoflook rauw eten zonder hinderlijke adem achteraf.

In de wintertijd is het wijs om goed voedsel te eten.
Rauwe knoflook is zo iets.
Iedereen weet het meestal wel, maar om de geur en de bittere smaak, zien we er vanaf.
Gemengd met Myrrhis Odorata, in de volksmond 'roomse kervel' genoemd, zijn deze problemen helemaal over.
Door van het verse of gedroogde kruid, een takje of een hoeveelheid tussen duim en wijsvinger, over een geperst teentje knoflook te strooien, valt het voedsel onmerkbaar in de ingewanden en geeft achteraf geen geurende adem.
Niet iedereen kan zomaar aan dit kruid komen, maar misschien is het ook voorzichtig te proberen met verse of gedroogde peterselie.

Sinaasappel/gemberjam

Van familie kreeg ik een aangebroken potje sinaasappel/gemberjam. Ze vonden de inhoud niet lekker. De pittige marmelade streelde echter wel onze tong. 

De ingrediënten bestonden uit 100% fruit van de allerbeste kwaliteit en er was geen suiker aan toegevoegd. Gisteren raakte het potje leeg. Ik besloot om het maar eens na te maken. Uit de ingrediënten vermelding op het etiket maakte ik mijn keus, met daaraan toegevoegd, wat ikzelf dacht dat lekker was. 

1. Sinaasappel. Een grote. Elke morgen eten we een sinaasappel op de nuchtere maag, voor het ontbijt. Dus heb ik daarvan de schillen ook verwerkt. Eerst flink gewassen. Het wit van die schillen heb ik op de snijplank, met een scherp schilmesje, zo veel mogelijk verwijderd en het oranje overblijfsel in dunne repen gesneden. Samen met de schil van de sinaasappel, die ik in zijn geheel  voor door de marmelade bestemd had. De schillen heb ik eerst even in kokend water gedompeld, in de hoop daarmee eventuele gifstoffen te verwijderen. 

2. Gember. Een fijngesneden half knolletje. van 3 cm. 

3. Appel. Een flinke Elstar. voor de pectine.

4. Kaneel. Een dessert lepel.

5. Vanillesuiker één zakje van 8 gram. (zou dat kleine beetje kwaad kunnen?)

6. Suiker een klein beetje of iets honing.  Stevia een halve theelepel kan evt. ook.

7. Citroensap van een halve citroen.

8. Kruidnagel. Klein snufje

9. Water bodempje.

Alles op een bordje gemixt, ook de in stukken gesneden sinaasappelparten.
 Met een bodempje water zachtjes aan de kook gebracht en 10 minuten door laten koken.

Op een koud bord - van tevoren in de diepvries doen - kan men de substantie testen op dikte. Doe een beetje op dat koude bord, houdt het een beetje schuin. Loopt het eraf dan is de jam nog te dun en moet dan nog verder gekookt worden. Maar het bleek na die 10 minuten kooktijd, goed van dikte te zijn. Tijdens het koken en daarna mogen er alleen houten of kunststof gereedschappen gebruikt worden, ivm afslappen.
De jam smaakt niet alleen heerlijk, maar we genieten ook van de lekkere kruidige geur, die in het huis is blijven hangen.