Landgoed Tongeren met schijngrondwaterplassen.

Voor het eerst na en langere periode, hebben we zaterdagmiddag weer eens een wandeltocht over het particuliere  landgoed Tongeren gemaakt. Het ligt op een afstand van ongeveer 10 km van ons huis. Het is goed fietsend te doen. Maar zaterdag mocht ons hondje (Jack Russel) mee en daarom namen we de auto. 
Vanwege het mooie weer, hadden blijkbaar meerdere mensen bedacht, dat ze wel eens over het landgoed  konden lopen of fietsen. Voor onze auto was nog maar net één plekje vrij, aan de achterste rand van de grote parkeerplaats.
De fietsers buiten beschouwing gelaten, want die nemen geen parkeerplek in.
We moesten al een eindje wandelen voor de eigenlijke wandeling kon beginnen. Wildroosters over de volle breedte van de toegangsweg, Van Manenspad, maken het onmogelijk voor honden om erover te lopen.
Via een klaphekje kom je daarom op het fietspad met een brede zandweg ernaast, achter de roosters terecht. We liepen een eindje dit pad af en we sloegen rechtsaf op het eerste brede bospad. Een eind verder, linksaf, tot aan een bankje op een heuvel. Daar hebben we even water gedronken, een zout koekje gegeten en de prachtige omgeving op ons inlaten werken. Bij het bankje namen we zoals we gewend zijn bij het lopen van een kortere route, het hele smalle paadje door de heide. We hoorden een stel bosmaaiers brommen en we zagen mensen druk bezig met het opruimen van vliegdennen. Uitzaaisels van de grove den, die maken dat mooie heidevelden dennenbossen worden, als ze hun gang kunnen gaan. 

We vroegen aan een dame, of het natuurwerkdag was. 'Ja' zei ze, 'van de familie'. De hele familie aan wie het landgoed behoort, aangetrouwd of ingeboren, waren eensgezind bezig met het onderhoud van het landgoed. Zoiets te horen en te zien, boven op zo'n mooie dag, doet je goed. Uiteraard veel dank aan de familie, die het mogelijk maakt om te genieten van de schitterende natuur.. 

Aan het einde van het heidepaadje liepen we linksaf een breed zandpad op, met heidevelden aan beide kanten.
Iets verder op, rechts en links van dit pad is een fenomeen te zien, waar we altijd even naar moeten kijken en een foto van moeten schieten. Het lijken vennen, maar dat zijn het in wezen niet. De naam voor deze waterplassen is: Schijngrondwaterspiegel. 
Omdat heide op podsolgrond groeit en de plassen in de heide liggen, lijkt het voor de hand liggend,  dat deze grondsoort een ondoordringbare laag heeft gevormd, waar het water op blijft staan. 

We liepen weer verder en kwamen op het kruispunt met het Van Manenspad. Hier staat weer een bankje, maar die is vaak bezet. We liepen linksaf, langs het fietspad met de brede zandweg ernaast, in de richting van de auto. 

Er liggen veel omgevallen bomen langs dit pad, vooral veel berken. Hierop verwachtte ik de fotogenieke vermiljoenzwam aan te treffen, maar ik vond er niet één. Wel prachtige berkenzwammen.  

Deze route is slechts vier kilometer, maar gaat door niet al te gemakkelijk terrein.

schijngrondwaterspiegel.

vliegenzwam

berkenzwam

Vossenbessen tussen kraaiheide.

Zoete aardappel of bataat geoogst

Van de zoete aardappel, waarvan ik twaalf juli een halve had gepoot, daarvan heb ik nu de jonge vruchten geoogst. 

Veel verwachting dat er wat van groeien zou, had ik niet bij het poten en ik was het al min of meer vergeten, toen er toch tot mijn verrassing, iets op die plek ging groeien. Prachtig blad kwam er tevoorschijn. Stengels ervan gingen over de grond kruipen. Een mooie plant.

Vorige week ben ik begonnen met de oogst.
Ik moest tot drie keer de grond omwoelen, voor ik de hele oogst binnen had.
De eerste spit, was te oppervlakkig, leverde zo weinig op, dat we er alleen maar van konden proeven. Heerlijk smaakten ze. 
Een paar dagen later zag ik nog wat oranje knolletjes boven de grond uitsteken. Die heb ik er met blote handen uit getrokken. Weer wat worteltjes om alleen maar van te proeven en weer heerlijk van smaak. Veel lekkerder dan de gekochte. De moederplant was ook gewoon gekocht op de markt.
Vandaag heb ik de grond maar eens dieper ondersteboven gespit en warempel, er kwam een flinke handvol kleine wortels naar boven. 

In mijn verbeelding had ik me vaak ingedacht, dat de oogst misschien wel net zo goed zou verlopen, als bij mijn dochter in Atlit (Israël). Ze groef in de grond en schudde wel voor vele maaltijden in één keer naar boven. Helaas ging dat bij mij niet zo. Al met al oogstte ik één kleine maaltijd voor twee personen.
Toch hoop ik het volgende seizoen het nog eens te proberen, maar dan eerst goed te bemesten en vroeger te beginnen met voorbereiden en aanplanten.

Paddenstoelen in kleurige bossen.

 Vandaag lekker alleen door de bossen bij Vierhouten gedwaald, op zoek naar paddenstoelen. Heerlijk ontspannend bij een fijne temperatuur. De grond was erg nat en de afgevallen, composterende takken maakten het terrein extra glibberig. Om over de bosbodem te lopen en uit te kijken dat je niets vertrapt, is niet eens zo gemakkelijk. 
Porseleinzwammen zijn de paddenstoelen van het beukenbos. Verder vond ik in meer gemengd bos nog wat fleurige exemplaren. 
Amerikaanse eiken staan overal te gloeien, met hun mooie rode en gele bladeren. Een prachtig gezicht.
Het is verbazend hoeveel van die uitheemse invasieve bomen hier aangeplant zijn.

rode russula.

kleverige koraalzwammetjes (Calocera viscosa)

 op naaldhout.

bittere boleet.

vliegenzwam (Amanita muscaria)

vliegenzwam in het mos.

porseleinzwam (Oudemansiella mucida)onderkant

porseleinzwam (Oudemansiella mucida) onderkant

porseleinzwammen (Oudemansiella mucida)

een varkensschuurboom.

Lunch en thee in Nijmegen.

In de kruidentuin is op het ogenblik wat minder werk te doen. Myrrhis odorata takelt af en de smaak loopt terug. In het afgelopen voorjaar heb ik een zakje van het kruid in de diepvries gestopt, voor als ik het nog een keer nodig zou hebben in deze tijd van het jaar. Van de ananasmunt, de pepermunt en de watermunt, kan nog wel een smakelijke thee getrokken worden. 

Gisteren ben ik in de binnenstad van Nijmegen, tegen een heel gezellige theewinkel aangelopen en daar moest natuurlijk een spannende theesoort aangekocht worden. Het werd niet onze meest gedronken Rooibosthee maar Honingbosthee. Dat schijnt zusje en broertje te zijn.
De losse thee was per 100 gram verpakt en kostte €5.50. 'Vrolijke thee met een speciaal verhaal', staat erop het zakje. Het speciale verhaal is ook te lezen op de website. Kort, komt het erop neer dat het team bestaat uit mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Dat is precies wat we graag steunen. En de thee is puur, zonder kunstmatige stoffen.

Hoe kwamen we in Nijmegen? Ik had een afspraak voor een jaarlijkse oogcontrole op de poli van het Radboud ziekenhuis. Een van de zoons wil dan graag rijden, met zijn hybride elektrische BMW, die dan eigenlijk op de stroom aangesloten moet worden . Maar in de parkeergarage zijn de laadpalen altijd bezet, helaas.

Onze zoon nam zijn vrouw mee en ik zijn vader. Dus met ons vieren gingen we gezellig naar Nijmegen. Het consult duurde een uur terwijl de kinderen in het restaurant  zaten te wachten. 

Het stadscentrum van Nijmegen was nieuw voor ons. We waren nieuwsgierig hoe dat eruit zou zien en een lunch hoort erbij als je rond het middaguur samen uit bent. 

We kenden geen speciale horecagelegenheid, maar we lieten ons leiden door het toeval.  Slenterend door de Lange Hezelstraat zijn we nogal wat gelegenheden voorbij gelopen. Op een gegeven moment zei onze schoondochter tegen onze zoon: 'Nu moet je eens een keus maken waar we dan zullen eten'. We liepen toevallig op een plein, waar we een aardige gelegenheid zagen. 'De blonde pater'. We hebben er geen spijt van gehad. Heerlijk gegeten daar. 

Water

We beleven nu een paar dagen met hoge temperaturen. Het midden van augustus, houdt in dat de hitte op het midden van de dag het ergst is. Tegen de avond koelt het sneller af dan midden in juli. We genieten nu fijn van de eerder ondergaande zon en het vallen van de schemering, die overgaat in het donker. Op ons eigen terras steken we dan wat mooie lichtjes aan. Dat hoort bij de romantiek van de maand augustus.

Van onze dochter kregen we een toepasselijk boek, over het grote nut van water drinken. Niet alleen bij deze hoge temperatuur, maar constant elke dag veel water drinken. Met af en toe een glas er tussen door met  een frutseltje natuurzout tussen duim en wijsvinger. Zeezout of Himalayazout, geen geraffineerd zout. Het drinken van voldoende water, zou veel gezondheidsklachten kunnen voorkomen, volgens de onderzoeker en schrijver van het boek.
Hier  een link naar het boek in het Engels. Er is ook een Nederlandstalige website over dit waardevolle boek. 
https://groenkleurig.nl/bewust-duurzaam-leven/water-het-goedkoopste-medicijn-review/

Op pad met gort

 Af en toe onder de parasol, met een bak water om te drinken. En niet anders dan water, daarmee hou je het vol, met deze warme temperatuur.
Gisteren waren we "op pad in Oene'. Een prachtig evenement, langs diverse bedrijven, ateliers en musea.
Zelfs een kleine melkfabriek. We zagen een meisje, die al haar derde grote ijstoeter had weten te bemachtigen. Maar dat vond oma niet goed. Oh, wat leek het me heerlijk om daar eens langs te likken. 
Onze afspraak is alleen water drinken en geen lekkere zoetigheid. Of het daardoor komt dat we niet zoveel last van de warmte hebben, wie zal het zeggen? 
Op ons pad in Oene, liepen we in de aardbeientuin tegen een stand van een zuivelbedrijf uit Welsum aan, met allemaal lekkere zelfgemaakte zuivel. We hebben er van die heerlijke dikke  karnemelk gekocht. Die is ook dorstlessend. 
Met die karnemelk heb ik vanmorgen het zomer streekgerecht 'kruudmoes' maar eens weer gekookt.
De karnemelk proefde  heerlijk romig erdoor.
Gort is de stevige hap, de basis van het gerecht. Maar hoe gezond is gort nu eigenlijk?
Nou zo te lezen had men vroeger, toen gort veel meer gegeten werd, de vitamine preparaten niet zo nodig.

Zoete aardappel of bataat, koningskaars.

 Het komt door de regen dat ik nu binnen moet zitten. Er valt zoveel vocht naar beneden, dat je buiten  in een ommezientje doorweekt bent.
Vanmorgen vroeg was het even heerlijk werken in de tuin en ik heb er de ene na de andere emmer met planten op ongewenste plekken van af gewied.  
In het vroege voorjaar had ik zonder enige kennis een halve zoete aardappel in de grond gepoot, om te kijken of het wat werd. Drie weken geleden stond er opeens een toefje boven de grond. Een beetje donker, mooi gevormd blad met ergens aan de rand een zelfde blad maar dan groen van kleur. Ik ben meteen gaan zoeken of het echt om de zoete aardappel ging of dat er iets anders op die plek was opgeschoten. Het was echt de zoete bataat, zo leerde ik. De plant heet ook bataat. Leuke naam! Van lagere temperaturen dan 18 graden C houd de plant niet en ook niet van veel regen. Ondanks dat ik dat niet in de gaten had, is het gewas toch opgekomen. Ik heb er maar gauw een grote stolp, die aan de bovenkant met een schroefdop open kan, overheen gedaan, bij kou regen . Nu schuilt de bataat onder de stolp voor de regen. Onze dochter, die in Israël, het land van melk en honing,  gewoond heeft, haalde ze in grote aantallen uit haar tuin. Zelf had ze ze niet gepoot, Dat hadden de vorige bewoners nog gedaan. Zij oogstte de knollen voor het tweede keer. 

Nog een opmerkelijke plant in de tuin, door een lengte van minstens drie meter, is de Koningskaars, met meerder vertakkingen. We hebben ieder jaar wel koningskaarsen in de tuin en lange ook, maar deze doet het wel extreem goed.