Petroleumstellen

Waar moet je opletten bij een impuls aankoop van een petroleumstel.

Drie petroleum stellen, heb ik vorig jaar weggegeven aan mensen die er bang voor waren, dat het dure gas, waarop ze kookten te prijzig zou worden.
Een groene driepits Beccon, ging mee met de dochter naar Schotland, voor haar cottage ver van de bewoonde wereld, waar ze geen gas, elektra, noch stromend water heeft.
Een driepits creme kleurige Haller en een grijs gewolkte tweepitter gingen naar andere familieleden.
Geen moment heb ik spijt gehad van het weggeven, ik had immers weer ruimte gewonnen.

Een paar weken terug, zag ik in een kringloopschuur 'voor het goede doel', een mooi gaaf, compleet, maar merkloos tweepits stelletje staan.  Ik bedacht me geen moment en kocht het dingetje voor € 3.95. Uitzonderlijk goedkoop. Er zat een bijna opgebrand stuk lont in, waar ik nog even mee kon uitproberen. Dat ging prima. Ik merkte wel dat het mechanisme om de lont hoger of lager te draaien niet erg meewerkte. 

Voor twee nieuwe lonten ging ik naar Elburg, 

https://www.eefenco.nl/producten-kwaliteit-van-vroeger

De kosten €2.50 per stuk. Ik kreeg goede raad mee. Eerst de lonten een tijdje in de olie leggen en dan in de houders doen. Dat zou minder walm geven. Dat heb ik gedaan. Maar met geen mogelijkheid kon ik de lonten daarna in de houders krijgen. Er zat roest op het mechanisme en de tandjes kregen geen vat op het lont. Aan de andere kant van de tandjes, zaten vastgeroeste ronde spijltjes en die draaiden niet mee, Wat ik ook probeerde, het lukte niet.
Ik wist dat de snuffelhal in Elspeet nogal gespecialiseerd is in dat soort nostalgische apparaten. En ja hoor. De meeste waren één pits, maar er stond ook een gave tweepitter tussen. Er was wel een knopje af, maar de wieltjes draaiden wel en ook het bovenste rooster ontbrak. Bij veel oliestellen ontbreekt het bovenste rooster, dat is van gietijzer en valt door de brosheid van het materiaal gauw stuk. Met weinig moeite, zouden in dit apparaatje, nieuwe lonten gedraaid kunnen worden en het rooster van de ene zou ik op de andere kunnen leggen. De prijs was € 15.00. Maar.... er stond er eentje naast me, die het met de aankoop niet eens was. Onder het motto: 'bezit van de zaak, eind van  vermaak', ging de aankoop niet door. De verkoper gaf nog het advies om de verroeste onderdelen in de petroleum te leggen. De brandstof 'Farmlight lampenolie', werd me aanbevolen door iemand anders. Bij Eef en Co verkopen ze nog een betere, de beste kwaliteit, maar die is ook duurder. Het hele zaakje heeft het weekend in de olie gelegen en vanmorgen was het mechanisme van één pit los, voor de andere heb ik tussen het gereedschap een busje kruipolie gevonden en dat erop gespoten. Hopelijk is die morgen ook los. 
De bedoeling is om de equipage buiten te gebruiken. Oliestellen walmen altijd een beetje en de keuken muren en plafonds worden er grauw van.

Vroeger werd er met de grote schoonmaak, elke één tot twee jaar, witkalk op de muren gestreken en het was weer netjes. Maar dat gaat in deze tijd niet meer zo. Er zit een tankje met brandbaar petroleum onder het toestel. Bij brand, zand erover en geen water. 

 

Myrrhis odorata (Sweet cicely) rond een Schotse cottage

 Vanmorgen heeft het hier gestortregend. Regenwatertonnen zitten nu weer propvol. We kunnen weer spoelen en wassen, dweilen en schrobben, zonder een aanslag te hoeven doen op het kostbare leidingwater. Zeker niet alleen, omdat de prijs een paar cent verhoogd wordt, het mooie schone water is hier al eeuwen geleden als regen gevallen. Geleidelijk diep in de bodem gezakt en door de stroming door zand en steen naar beneden goed gefilterd tot mooi schoon drinkwater, dat nu opgepompt kan worden door het waterleiding bedrijf. Wij zijn er graag heel zuinig op. We hebben respect voor water. Mijn vader heeft me dat bijgebracht.
Mijn ouders hadden een boerderij en het water werd opgepompt uit de wel. We moesten er zuinig op zijn. Lieten we de kraan zinloos of hard stromen en Pa zag dat, kwam hij erbij en draaide de kraan dicht. 'Laat dat mooie schone water niet zomaar wegstromen', zei hij dan.
Vrijdag zat onze keukenafvoer verstopt. Met de waterstofzuiger heb ik de prut eruit gezogen, via het putje in de gootsteenbak. 
Na de rijke regenval van vanmorgen, heb ik er een paar emmers regenwater doorheen laten stromen. De afvoer liep weer als een machinetje.
Op dit moment schijnt de zon, hopelijk droogt de nattigheid snel een beetje op.

Vorig week kregen we een app van de dochter, die bij haar property met een bouwvallige cottage erop, ergens ver van de bewoonde wereld in Schotland, stond te genieten van een heerlijke frisse kruidengeur. 
'Zo te zien heb jij die kruiden ook in de tuin, ik word zo blij van die geur, mijn hele huis ruikt ernaar'. schreef ze. 'Maar ik durf het niet goed aan om ze te eten'.
Ik heb haar toen uitgelegd, dat als het kruid naar anijs rook bij kneuzing, ze het gerust kon eten.
Een fijne geur doet een mens zeker ook heel goed. Dus daarvoor kun je de bladeren al plukken en in huis hangen.
Nadat ze de geurproef genomen had, beaamde ze dat de plant sterk naar anijs rook.
Hoe het kruid bij haar cottage beland is wist ze niet.
Sweet Cicely (Myrrhis odorata) heet de plant in het Engels.
Ze was erg enthousiast en ze zou een stuk wortel uitgraven, om die bij haar appartement in de stad Edinburgh te herplanten. 

Uitzicht vanuit de cottage.
Weilanden gaan naadloos over in heidevelden.

Om de geur alleen al is het de moeite waard, maar het erg gezonde kruid is ook lekker door soep, salade en ander eten. Je kunt ermee zoeten. Zelf kook ik een tak mee door rabarber en andere zurige producten, waar een hoeveelheid suiker aan toegevoegd moet worden, het bespaard de helft aan suiker. En weer het gaat niet om de centen, maar zoveel suiker toevoegen is niet gezond.
Verder heeft de plant nog een verrassing. Behalve de gezondheidsvoordelen en de geur kun je er ook fijne likeur van maken.
Hier een aardig artikel over Sweet cicely.