Veldkers, daslook en maarts viooltje

Daslook

Met dit lekkere groeizame weer is het een genot om de tuingrond te bekijken en te bewonderen, om wat er allemaal al aan het uitlopen is.
Kleine veldkers (Cardamine hirsuta) heb ik al geoogst, voor op een belegd broodje met kaas en een eitje. Ook is het lekker door salade en stamppot. Heerlijk pittig en vooral vers vol gezonde vitamines, waar een mens in deze tijd van het jaar behoefte aan heeft. Het lekkerst is het kruidje voordat er witte bloemetjes in komen en dat gaat heel snel. De plantjes zijn overdadig in tuinen en in het wild te vinden. Toch is niet elke plek waar ze groeien, geschikt om ze te oogsten. Omdat ze rauw gegeten worden, is het wenselijk om een hygiënische plaats uit te zoeken. Eigen tuin leent zich daarvoor het beste. 
Dat alles geldt ook voor de daslook , die nu aan het uitlopen is in onze tuin. Ze komen in het wild voor in bossen met een beetje kalk in de bodem. Zelf voed ik de plek in november met iets kalk. Daslook lijkt veel op het later bloeiende lelietje van dalen, en die is giftig. Het bolgewasje  is gemakkelijk te herkennen aan de uiengeur. Beide soorten, de daslook en de kleine veldkers, kunnen gerekend worden tot de vergeten groenten soorten. 
Verder heb ik een al bloeiend maarts viooltje aangetroffen in de tuin. 

 

Havergras

Toen vorig jaar herfst een paar sprieten haver rijp op het land stonden, heb ik ze geoogst en gedorst met mijn eigen handen. Maar wat doe je met zo weinig korrels? Ik heb ze maar bij de palmboom in de kuip gezaaid. Die boom zetten we binnen als het gaat vriezen en daarmee is ook het havergras tegen vorst beveiligd.  De inspanning werd beloond, er kwam welig groen gras te voorschijn. Met de tarwegras pers hebben we het sap van de eerste snede eruit geperst en opgedronken. Het smaakte heerlijk zoet en het schijnt erg gezond te zijn. De wortels bleven in de aarde, zodat het gras nog eens uit kon lopen. Dat gebeurde en op een zonnige morgen stond onze hond er heerlijk van te smullen. Honden eten nogal eens gewoon gras, waar ze later vaak van gaan overgeven. Dat is niet zo fris. Ik liet haar de gang maar gaan en we wachtten vol spanning af, of dit gras ook zo zou werken. Maar nee, het ging helemaal goed, er werd niets uitgekotst. Voortaan laten we het havergras maar groeien voor het hondje. Verder geven we haar ook gewone havervlokken. Ze ziet er mooi glanzend uit, het zal dus gezond voor haar zijn. Wat ons ook opvalt, is dat ze minder snel naar paardenvijgen hapt, tijdens een wandeling. En staat ze al eens klaar om erin te bijten, dan luistert ze goed naar het commando om ervan af te blijven.