http://myrrhisodorata.blogspot.nl/p/munt.html

maandag 28 september 2020

Van snot naar her met mondkappen

 Mondkappen heb ik zelf gemaakt, vijf stuks. Vorige week werd mij een keer verzocht om er één te dragen, tijdens een onverwachts aangeboden autorit. 
Best hoor, zal ik zeker doen. Fijn dat ik ze klaar had liggen. Mijn persoonlijke overtuiging doet niet ter zake. Voor de gemoedsrust van een ander moet je wat over hebben. Vooral als die persoon een zorgplicht voor een moeder van over de 90 heeft.
Het verschil maakt volgens mij; praat je of praat je niet. De virusoverdracht kan, volgens mijn redenatie weinig doen als je de mond op slot houdt. Maar goed, we hebben met mombakken en al gezellig gepraat. Mijn gezicht heb ik voor de zekerheid maar afgewend naar de kant van het portier. Ik zou de verdenking niet op me willen laden van plichtsverzaking, als mijn tante op leeftijd, een ziekte over zich heen zou krijgen. Zo zijn we dus een kwartier auto rijden naar her gereisd. Op de terugweg heb ik mondkapje twee gebruikt. 
Eigenlijk heb ik de monddoeken gemaakt voor de snoeiwerkzaamheden en andere stoffige karweien. Vanmorgen heb ik er nog één gedragen bij het afschuren van verf. Daarvoor moest ik de moeite nemen om te zoeken naar de doeken, in alle hoeken. Die moeite had ik vorige week niet genomen, toen ik klimop moest snoeien. Prompt werd het een tweedaagse traanogen en snotterpartij vanwege hooikoortsallergie. Klimop schijnt erg veel fijnstof op te vangen. Bepaalde insecten voeden zich daarmee. De aantrekkingskracht op de klimopwesp is ook een nare uitwas van het gewas. De beestjes zijn kleiner dan gewone wespen en steken ook minder snel. Hun prik is ook wat minder heftig, maar wel goed voelbaar en hinderlijk.

woensdag 23 september 2020

Geknipt en geschoren,

de tuinklus is voor zover het nu al kan geklaard richting de winter. Buxus hagen zijn uitgespit. We hadden er veel van, maar de motten hebben hun verwoestende werk, deze zomer voltooid in de hele buurt. 
Kruiden hebben we nog genoeg. Elke dag genieten we nog van onze eigen muntthee. Vorige week was ik nog een keer uithuizig. Met een groep was er een therapeutische wandeltocht afgesproken. Dat doen we i.v.m. mantelzorg, zo eens in de zes weken. Altijd bijzonder mooie tochten over (bos)paden, zo rond de 5 km. Daarna gaan we ergens iets drinken. Deze keer belandden we bij hotel restaurant "De Zwarte Boer", in Leuvenum. Daar heb ik genoten van de heerlijke verse muntthee, die daar in een royale maat geserveerd werd. In een gesloten kan, genoeg voor twee koppen. Na een wandeling kun je zo uitzien naar een verfrissende drank. 

Ananasmunt op Delftsblauwe vaas voor pendule.


Mist ook mooi

Geurende klimrozen in de mist



Hemelsleutel

Sedum Hemelsleutel

zaterdag 12 september 2020

Open Monumentendag

wordt traditioneel dit weekend gehouden. Vanwege de crises is er een beperkt aanbod. Heel jammer. We hebben gekozen voor het boerderijmuseum in Oldebroek. Andere jaren gewoonlijk altijd één en al leven en veel gasten met kinderen. Die ontbraken ook nu niet, hoewel in een kleiner aantal. Van alles te zien en te koop was er dit jaar dus niet. Desondanks zijn we er weggegaan met een nuttig gevoel. Het weinige dat er was hebben we goed kunnen bekijken. Niet zoals we gewend waren, er even snel langs lopen, want anders zien we de helft niet. Nu bekeken we eens goed, die oude, ingenieuze  landbouwmachines, nog roestig, niet eens gerestaureerd. We verwonderden ons over de bedenksels die de boeren toetertijd bedacht hebben, om met die ijzeren machinerie, samen met hun paarden, hun taak te verlichten. Al pratend met andere mensen, kwamen we erachter dat er nog steeds boeren zijn met onder de vijftig koeien, die volhouden en blijven bestaan. Vaak hebben ze voor een paar dagen een taak erbij of een verkooppunt. Zelf heb ik een broer die rond de vijfentwintig koeien houdt. Met een driedaagse baan en wat melkverkoop aan huis, houdt ook hij de oude erfgoed boerderij (1709) in stand. In historische tijden bestond de plaats al. Toen de Kozakken plunderend langs de wegen trokken, hebben de toenmalige bewoners, aan de weg pannenkoeken staan bakken, hopende dat ze zodoende niet de boerderij zouden plunderen en dat is ze gelukt.
Mijn broer houdt het machinepark van het voorgeslacht in stand. Weliswaar, hij werkt met een trekker en niet meer met een paard.
Terug naar ons museumbezoek. Het bascule wegen met gewichten werd uitgelegd. We mochten het eerst zelf proberen. Dat was leerzaam en leuk. Verder waren er wat kippen, geiten, schapen en bijen. Granen raden en malen. Lekkere hapjes, als patat, pannenhoek, krentenwegge enz.
De boerderij heeft een grote moeshof, met veel kruiden en groentes. De voortuin voor de ramen van het voorhuis, was en is traditioneel een bloementuin. 


Lakenvelderkip




dinsdag 8 september 2020

Tea time

Ananasmunt is het hoofd ingrediënt voor onze middag thee. Er gaat meestal ook een takje myrrhis bij in de pot. Bij het oogsten van de munt zag ik een mooie tak met wit blad. Ananasmunt is niet alleen smakelijk als thee, maar de plant heeft ook een hoog decoratief gehalte in de tuin. 
Bij deze drank heb ik een speculaasje gepresenteerd, nee niet één maar zelfs twee op elkaar, met roomboter en kaneel of cacao ertussen.
 




 

maandag 7 september 2020

Spinazieboom (Chenopodium Giganteum)

of boomspinazieplanten.  Elke pluim bezit een heel arsenaal aan zaden en elke plant heeft weer tal van pluimen. Als wij ze hun gang zouden laten gaan, kunnen we het volgende seizoen wel elke dag dit soort spinazie eten. Het is een melde soort.
Decoratief zijn ze. Mooie rode zaadpluimen steken hoog boven de andere begroeiing uit. Sommige hoge planten moesten gerooid worden, omdat ze licht en zicht weghalen bij hun buurgewassen. Ze zijn erg gemakkelijk weg te trekken.
Voor het rooien hebben we eerst wat van de bladeren geoogst om te koken. Vanmiddag heb ik een spitskool fijn gesneden en met boomspinazie gewokt. Het smaakte super lekker.
De boomspinazie op de foto is klein. We hadden er eerder van geoogst.