Myrrhis odorata of roomse kervel is een veelzijdig, gezond en fraai bladkruid. Het maakt lange diepe pen wortels in de grond, waaruit ieder voorjaar het loof weer uitspruit en tot in de late herfst geoogst kan worden. Het blad kan tot op de grond toe afgesneden worden, het loopt vanzelf weer uit. Enige verrijking van de aarde is af en toe nodig. Het kruid doet het goed in de schaduw op een vochtige plaats, maar ook op een zonnige plek gaat het prima, met toediening van voldoende vocht.
maandag 15 april 2013
Kleine Veldkers (Cardamine hirsuta) op het menu.
In eerste instantie, dacht ik aan kleine veldkers, om aan de maaltijd een pittige smaak toe te voegen.
Dit gewas is nu al weer een poosje, één van de smulplanten in onze tuin. Eigenlijk behoort ze tot de lang vergeten groenten, maar ook tot verafschuwd onkruid. In een ver verleden noemde de Germaanse bevolking de plant: "Kresse" dat betekende "lekker". Hiervan is ons woord "kers" afgeleid en verbasterd tot lekker, voor smaak. De plant heeft een pittige smaak, te vergelijken met, in de winkel gekochte tuinkers, iets radijsachtigs. De meeste exemplaren stonden echter in bloei en dan is de smaak er een beetje af. Ik vond lekkere stevige bieslook. Fijn gesneden vulde die de smaak van de witlof en de kruudmoes, verrukkelijk aan. Nog een beetje van de overjarige Myrrrhis odorata poeder eroverheen gestrooid en we hebben heerlijk, gezond gegeten. O ja, een gebakken eitje ging nog onder de nasi.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten